Ondergetekende had zich ingeschreven voor een activiteit van het DCB (diaporama club België). Het betrof een workshop met als titel ‘vrije projectie 2014 met feedback').
Iedere deelnemer had de kans om maximaal twee reeksen op voorhand door te sturen.
Deze reeksen werden vooraf door een jury bekeken. Op de workshop zelf werd elke reeks getoond voor het aanwezige publiek en telkens van commentaar voorzien door een drietal juryleden. Hierna kon het publiek een reeks (weg)stemmen.
Aangezien dit de eerste maal is dat ik me voor dergelijke activiteit inschreef, wist ik niet waaraan ik me moest verwachten. De activiteit ging door in het Koetshuis in Geraardsbergen. Er waren een vijfentwintigtal aanwezigen. Aan het aantal lege stoelen te zien, had de organisatie duidelijk gerekend op een veel talrijker opkomst. Blijkbaar zijn AV-reeksen in België (nog) niet zo populair, dit in tegenstelling tot Nederland of Frankrijk.
Wat me meteen opviel was de professionele benadering van het gebeuren. Dit was zowel merkbaar in de gebruikte apparatuur als in het commentaar van de jury. Ze had blijkbaar elke reeks meerdere malen bekeken en geen enkel detail was haar ontsnapt. De jury gebruikt geen verzachtende taal maar confronteert de auteur met keiharde maar zeer bruikbare kritiek. Wie hier niet voor openstaat blijft beter weg.
Mijn eerste inzending kwam als tweede aan de beurt. Het was een reeksje over Luik-Guillemins. De jury vond mijn beelden onscherp. Blijkbaar had ik een montage ingestuurd die was gemaakt op 1024x768. Dit is de resolutie van de beamer van Studio1. Wanneer je dit projecteert met een full HD beamer op een scherm van 4 meter, valt dit natuurlijk dik tegen. Dit was dan meteen de eerste les die ik heb getrokken: maak altijd je montage in 1920x1080. Vandaag gaan we niet voor minder! Dit is trouwens ook de resolutie van onze flatscreen. Deze resolutie heeft een 16:9 verhouding. Alle andere verhoudingen zoals 4:3 of 3:2 zijn verleden tijd!!!
We kregen in totaal 19 reeksen te zien. De ene was al van een beter niveau dan de andere. Sommige reeksen hadden al deelgenomen aan internationale wedstrijden terwijl andere reeksen duidelijk van een beginner waren. Allen werden uitgebreid becommentarieerd. Graag geef ik je wat algemene opmerkingen.
Elke AV-reeks start je en eindig je met een zwart beeld van een drietal seconden.
In principe moeten alle beelden die je in een montage gebruikt eerst door PhotoShop(of een gelijkaardig programma) gegaan zijn. De belichting, het contrast en de uitsnede moeten perfect zijn. Je kan hierbij je beelden terugbrengen naar de finale resolutie (1920x1080) maar hou hierbij wel rekening met pan en/of zoom dat je op je beeld wil brengen. Ga je tweemaal inzoomen dan moeten je beelden een dubbele resolutie hebben van 3840x2160.
Een tip is om alle beelden op te scherpen, behalve wanneer je een pan of zoom gaat toepassen omdat dan opgescherpte beelden minder goed overkomen.
Wanneer je inzetbeelden gebruikt (beeld in beeld) kan je een kleine kader gebruiken en een lichte schaduw geven zodat de beelden er als het ware uitspringen.
Wanneer je een reeks in gedachte hebt, hou je je best ver weg van bekende onderwerpen (zoals kerkhoven, gekende steden of gebouwen, processies, …). Er zijn al zoveel montages over die onderwerpen gemaakt dat je nog heel origineel uit de hoek zal moeten komen om eruit te springen.
Een absolute vereiste is dat je leert monteren. Gebruik niet de volledige ‘trukendoos’ van je programma maar hou het sober. Een pan-beweging wordt meestal te snel uitgevoerd. Gebruik geen postzegel-beeldjes die dan één na één vergroten. Klank, beeld en tekst moeten volledig op elkaar zijn afgesteld. Vermijd teksten op je beelden of ondertitels. Gebruik een goede stem om je teksten in te spreken. Tijdens deze teksten verlaag je de muziek tot een bijna onhoorbaar niveau. Naast de muziek kunnen ook andere geluiden de beelden ondersteunen. Bij het beeld van een binnenrijdende trein kan je bijvoorbeeld treingeluiden monteren.
De jury waardeerde vooral creativiteit, eigenzinnigheid, originaliteit, subtiliteit, suggestiviteit en eenvoud. Een montage moet verfrissend zijn. Alles moet kloppen: de muziek, de synchronisatie, de tekst, zelfs de titel is belangrijk. De jury hield duidelijk niet van vakantie-reeksjes, noch van zogenaamde interludia. Probeer ook nooit een songtekst (letterlijk) in beeld te brengen.
Nadat mijn eerste montage volledig de grond werd ingeboord kon mijn tweede inzending de jury wel bekoren. De reeks met als titel ‘schaduwspel’, waarbij ik schaduwen van beeldjes op een jazzy muziekstuk heb gemonteerd werd ervaren als een ‘warme originele cocktail met een zekere spanning in beeld gebracht’.
De foto’s trok ik met een eenvoudig compact-toestel. Een warme ochtendzon zorgde voor een mooi schaduwspel op de muur. Toen ik (na lang zoeken) een passende song vond, vormde de muziek de leidraad voor mijn montage. Ik probeer de kijker wat te misleiden alvorens ik de (kleine) beeldjes toon. Het bewijst dat we het niet ver moeten zoeken.
Dany Vancoppenolle